Corona 33

Vrijheid

Ik ben niet langer te vangen voor een kluit.

Niemand zal ik nog volgen op zijn wenken,

niemand geloven op zijn woord.

Een gek kan men niet laten dansen

op de gewenste maat, 

daarvoor is hij te onberekenbaar.

Op een warrig hoofd als dat van mij

heeft niemand grip.

Zo ben ik voor het eerst wat ik

al zolang ken van dromen: een vrij man

die zelf zijn richting zal bepalen.

Corona 68

Nar

Ook al zou men het niet vermoeden,

een nar is van inborst bedeesd.

Hij durft niet buitenkomen zonder

zijn narrenpak te hebben aangetrokken.

Die verknipte outfit in rood en wit geeft hem

het averechtse recht om zijn dwaasheden

uit te kramen.

Hij zet zijn in drie uitsteeksels gesplitste

zotskap op, laat de goudkleurige schelletjes

op zijn kop rinkelen, trekt zijn schoenen aan,

met neustoppen die krullen van plezier,

en grijpt naar zijn narrenstaf,

waarmee hij de wereld kan regeren.

Hij dacht naar het parlement te trekken,

dat hij, gelukkig binnensmonds,

een rederijkerskamer noemt.

Maar de deur uitgaan, durft hij niet,

al had hij er nog zo graag zijn halve waarheden

laten weten, een getrek en gedraai

dat in zulk gezelschap niet zou misstaan.

Het spreekgestoelte wachtte al.

Hij had er het journaal mee kunnen halen,

met zijn visie op televisie komen.

Helaas is, naar zijn geweten,

zijn narrenpak niet compleet.

Hij heeft geen masker weten te vinden,

dat simpele ding van voor de neus en mond,

waarover de dames en heren

van de volksvertegenwoordiging

reeds dagen ademloos debatteren.

Zij zouden voor één enkel exemplaar,

naar eigen zeggen om weg te geven,

hun eigen kroost vermoorden.

 Het is een droeve nar, hij is thuisgebleven.

Het is lang geleden dat hij de lachers

nog op zijn hand heeft gekregen.

Corona 98

Sterren

Ik kan tot duizend tellen,

dat is te weinig voor de sterren.

Om ze aan te raken

moet ik reizen rond de aarde,

zodat ik weet waar ze lager hangen.

Met mijn verbeelding vermag ik veel.

De oneindigheid krijg ik in een oogopslag.

Het duurt maar even,

zij het dat elke keer opnieuw als ik

naar die zwaai van pixels kijk in het heelal,

ik een dreun vang in mijn hersenpan

van de schittering

die in lichtjaren wordt geteld.

Ik maak ziende deel uit van de sterren.